Morze, nasze morze

Znów przerwa w pisaniu...tym razem krótka, ale jednak! Ostatnimi czasy bardzo cierpię...spokojnie, nie jestem chory (chyba, że na głowę, ale to już niemal stałość), nic mi nie dolega, oprócz...niemocy twórczej. Tak. Czytam sporo wierszy, słucham muzyki, by mnie nastroiła i zwróciła mi wenę, jednak to wszystko na nic...dlatego cierpię. Nie wiem czemu zawdzięczam tą niemoc?  Zawsze jako taki mi wychodziło, raz lepiej, raz gorzej, ale udawało się coś napisać, a teraz? Zupełnie nic. Już nawet wbrew zapewnieniu, próbowałem ułożyć coś miłosnego, miniaturkę, bo nic więcej nie dałbym rady sklecić. Wkleję ją tutaj. Dotyczy ona moich wspomnień znad morza, z pracy. Byłem tam z moją byłą lubą, wspomnień jest tyle, że mógłbym nimi wykarmić cały świat, stąd też ta miniaturka...Nawet nie wiem cóż mogę więcej tutaj napisać - taki małomówny dzień. Pozdrawiam

Znad morza

 

Morze odbija się ciemną zielenią

w twoich oczach

obserwują nas tylko

miliony ziarenek piasku

Wpatrując się w nieskończone piękno

Palcem zsuwam ramiączko sukienki

 Mela Koteluk - Dlaczego drzewa nic nie mówią

Piękna piosenka.

Myśli nasze zaplątane - zapraszam!!! 

Tutaj również zapraszam!!!